SÜLEYMANİYE (SUSUZ) KÖYÜNÜN KURULUŞU
Rus zülmünün etkisi ile Anadolu ya geri dönen Nogay tatarları önce Sakarya tarafına gelirler, bir kısmı burada kalır bir kısmı da değişik yerlere gelip yurt tutarlar. İşte bunlardan biride eski ismi susuz olan yeni ismi Süleymaniye olan köyümüze yerleşenlerdir.
1876-77 yıllarında Osmanlı Devletinin yaptığı program çerçevesinde Süleymaniyeli hemşerilerimizin ataları at arabaları ile şu andaki Kaşınhanın olduğu yerde, ilgililerin bilgisi dahilinde ve devlet tarafından bu toprakların kendilerine ayrıldığı ifade edilir. İkindi vakti kaşınhanının yere ulaşan bu kan bağı hemşerilerimizden bir tanesi at arabasının üzerinde ayağa kalkıp eli ile güneşi siper edip Konya ya yönelir o yıllarda nüfusu ancak 20-25 bin olan Konya daki Aladdin tepesini gözü ilişir dolayısıyla oldukları yerden Konya nın çok yakın olduğunu sezerler. İçlerinden biri tutar şu atasözünü hatırlatır. “Kızın varsa el evine yatırma Oğlun varsa şehir aşından tattırma” ilgililere “Şehir buraya çok yakın, eğer biz buraya yerleşirsek gençlerimiz Konya ya sıkça gider gelirler ve bozulurlar onun için biz burayı istemiyoruz” derler.
Bunun üzerine ilgililer Abaz dağını dolaştırarak bu hemşerilerimizi halen bulunduğu yere getirirler. Kuruluşu henüz 120 yıl kadar olan Susuz köyünde 1970 lere kadar köylü yalnızca köyün ortasındaki olan tek çeşmeden su ihtiyacını temin ederlerdi. Yakın bir tarihe dışarıya kız vermezlerdi, dışarıdan da kız almalardı.
Süleymaniyelilerin birinci derece akraba oldukları köyler Ahmediye, Yağlıbayat, Fethiye ve Seçme dir. Süleymaniye köyü Akörene bağlıdır. Güneyinde Apa ve Apa saracık doğusunda Çumra, Alibeyhüyügü, Ahmediye, Fethiye kuzeyinde, Konya, seçme, kavak ve Çatören vardır. Köy halkı geçimini tarım ve hayvancılıkla sağlamaktadır.
1876-77 yıllarında Osmanlı Devletinin yaptığı program çerçevesinde Süleymaniyeli hemşerilerimizin ataları at arabaları ile şu andaki Kaşınhanın olduğu yerde, ilgililerin bilgisi dahilinde ve devlet tarafından bu toprakların kendilerine ayrıldığı ifade edilir. İkindi vakti kaşınhanının yere ulaşan bu kan bağı hemşerilerimizden bir tanesi at arabasının üzerinde ayağa kalkıp eli ile güneşi siper edip Konya ya yönelir o yıllarda nüfusu ancak 20-25 bin olan Konya daki Aladdin tepesini gözü ilişir dolayısıyla oldukları yerden Konya nın çok yakın olduğunu sezerler. İçlerinden biri tutar şu atasözünü hatırlatır. “Kızın varsa el evine yatırma Oğlun varsa şehir aşından tattırma” ilgililere “Şehir buraya çok yakın, eğer biz buraya yerleşirsek gençlerimiz Konya ya sıkça gider gelirler ve bozulurlar onun için biz burayı istemiyoruz” derler.
Bunun üzerine ilgililer Abaz dağını dolaştırarak bu hemşerilerimizi halen bulunduğu yere getirirler. Kuruluşu henüz 120 yıl kadar olan Susuz köyünde 1970 lere kadar köylü yalnızca köyün ortasındaki olan tek çeşmeden su ihtiyacını temin ederlerdi. Yakın bir tarihe dışarıya kız vermezlerdi, dışarıdan da kız almalardı.
Süleymaniyelilerin birinci derece akraba oldukları köyler Ahmediye, Yağlıbayat, Fethiye ve Seçme dir. Süleymaniye köyü Akörene bağlıdır. Güneyinde Apa ve Apa saracık doğusunda Çumra, Alibeyhüyügü, Ahmediye, Fethiye kuzeyinde, Konya, seçme, kavak ve Çatören vardır. Köy halkı geçimini tarım ve hayvancılıkla sağlamaktadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder